Kader...
Öyle bir yazgı ki insana bahsedilmiş anlatılmaz, yaşanır.
8 yaşındaydım. Babam gurbete gidip para kazanarak bakardı bize.. Ama sadece para kazanmaz insanları ve hayatlarını gözlemlerdi. Bir kendi durumuna birde bize bakmış sonrada şehirdeki çocukların hayatına bakmış ve şehre taşınmaya karar vermişti. Bu konuda en büyük destekçisi Anamdı. Düğünde Anama takılan 30 ata altınını babama vermiş ve bey "arkandayım, ne istersen yap" demişti.
Babam da altınları satmış, Niğde merkezde toprak bir ev satın almış, evi yıkmış ve ustalığını konuşturmuştu. Iki küçük oda ve küçük bir mutfaktan oluşan (bize göre şato) şirin bir ev yapmıştı. Komşular eski evin bu hale gelmesine inanamamış ve babamı tebrik etmiştilerdi.
Bu haberi vermek için köye geldi yanında bir de kamyon.... Hemen topladılar eşyaları ve kamyona yüklediler. Hepi topu kamyonun 3 de 1'i kadar eşya işte..
Annem, ben ve küçük kardeşim kamyonla gittik. ''Fazla masraf olmasın'' dedi babam. O da abimle köy otobüsüne bindi. Önden gidip evi açmıştı. Çok heyecanlıydık. Kamyonla gitmiyor adeta uçuyorduk. Nasıl Niğde'ye geldik nasıl yerleştik hatırlamıyorum. Masal gibiydi.
Sıra bizi okula yazdırmaya gelmişti. Eve 5-10 dakika uzaklıkta bulunan inönü ilköğretim okula gitmişti...
Yan komşumuz İnayet nine... Hani derler ya ak sakallı dede diye işte İnayet teyze de bizim ak saçlı nur yüzlü ninemizdi .
O gün Allah göndermişti onu. Hayırlı olsuna gelmiş, gelirken de pasta börek getirmişti. Hiç yememiştim ki ben daha önce böyle şeyler. Ilk yediğim pasta, börek ve haşhaşli ekmek İnayet ninenin getirdikleri idi. Hâlâ çok severim haşhaşlı ekmeği ve her yediğimde yâd ederim İnayet nineyi.
Biraz sonra babam geldi. Yüzü asık ve mutsuz ama İnayet nineyi görünce çok sevindi ve ninemmm diyerek elini öptü.
Babam ev yaparken nine babama sık sık yemek ve çay vermişti. Çok sevmişti babam da nineyi. Anam derdi bazen.
İnayet nine görmüş geçirmiş kadındı. Anladı babamın yüzünden; hayırdır oğlum dedi.
"Ahh ninem" dedi babam, "okula gittim çocukları yazmaya, siz köyden geliyorsunuz okulun başarısını düşürürsünüz" diyerek kayıt yapmadı müdür.
Dedim ya "Allah gönderdi İnayet nineyi" diye..."Üzülme oğlum, o müdür benim oğlum konuşurum ben onunla" dedi. Dediğini de yaptı ve bizi kaydettirdi okula.
Okul başladı; ben 3 'e, abim 4'e, Cemil de 2'ye başlayacaktı. Ama cemil'i başlatmadılar ikiye. ''Sen köyde bir şey öğrenmemişsindir'' deyip 1'e başlattılar. Aradan 1 ay geçti öğretmen cemile öğretecek bir şey bulamamıştı. 2 ye atladı kardeşim. 3 ay sonra cemil ve abim sınıf birincisi oldular. Ben mi? Ben birinci olamadım ama ilk 5 de idim. Hatta abim okullar arası yarışmada okulun birinci olmasını sağlamıştı.
Anlayacanız namımız aldı yürüdü. Herkes bizi parmakla gösteriyor ve "işte bunlar Doğruöz kardeşler" diyordu.
Köyde ölü doğumla yazılan kader, Niğde de en iyi okulda devam etti.
Güzel kader yazan rabbime şükürler olsun.
Nur içinde yat İnayet ninem.
Bundan sonra da bize ve tüm İslam alemine güzel kaderler yaz Allah'ım.
Selam ve dua ile..