Toplumumuzda birisiyle yakınlık derecesini göstermenin en bariz örneği; “Em dıçıne şîn û şahîyên hevudu” (Biz birbirimizin düğün ve taziyelerine gider geliriz)
Bir taziye yemeğinin “kaç yıl” hatırı var?
Kürt toplumunda (özellikle yoksul kesimlerde) çok fazla kahve kültürü yoktur.
Ama kırsal kesimlerde her hangi bir evin kapısını çaldığınızda, avludaki tek hayvanını veya tavuğunu yere atar sizin için keser ve size ikram eder.
Bu kıymet vermenin müthiş bir ritüeli ve vazgeçilmezidir.
Ondan sonrada sizi en iyi şekilde uğurlamaya çalışır.
Taziye yemeği adetini ortadan kaldırmak bu manada taziye sahibinin faydasına mı olur yoksa zararına mı?
Van’da son zamanlarda yürütülen böylesi bir tartışma ve değerlendirme var.
Bizde istedik ki bu konuda biraz kafa yoralım.
Topumumuzda yemeğin yeri ve önemi nedir birazcık anlatmaya çalışalım.
Geçmişten günümüze kadar bu gelenek nasıl süregelmiş.
Bundan sonra öyle gider mi? Bilinmiyor!
Biz aslen Çaldıran’lıyız.
Bizim taziyelerimizde taziye sahibi sadece taziyesini yapar/yaşar.
Sadece taziye ritüellerini yerine getirmeye çalışır.
Başka da hiç bir şeyle ilgilenmez.
Taziye yemeğini imece usulüyle yakın çevresi ve akrabaları yapar.
Bence buda güzel bir adettir.
Halkımızın arasındaki en güzel dayanışma örneklerinden bir taneside budur.
Birde bu sayede yaşlı, fakir ve uzaktan gelen misafirlere yemek ikramında bulunulur.
Bu hareket de çok ince ve zarif bir düşüncedir.
Kanaatimce bu adet, düğünlerde abartılı paralar atarak insanları zor durumda bırakmaktan çok daha iyi ve çok daha hayırlı bir iştir!
Taziyelerde yemek verme adeti ortadan kaldırıldığında taziye sahibi çok daha zor bir durumla karşı karşıya kalır.
Uzaktan ve dışardan gelen misafirler için yukarıda bahsetmiş olduğum gelenek ve göreneklerden dolayı taziye sahibi kendini yemek vermek zorunda hisseder.
Aksi halde çok büyük bir mahcubiyet duyar.
Buda taziye sahiplerini çok zor bir durumda bırakır.
Toplumun dayanışma duygularını zedeler.
Bu durumda herkesin malumu olsun!!..