Yüzüne gülüp seni saatlerce öven, “dünyada senin gibisi yok” diyen, arkandan da defalarca hançeri sırtına saplayan insanlar var ne yazık ki.
Bitiyor.. Güven bitiyor, Sadakat bitiyor, vefa bitiyor.
Ne oldu bize? Eskide kalan birçok şey gibi, güven de mi eskide kaldı yoksa? Güvenle evinin anahtarını birbirlerine veren komşulardık, “evde değilim çocuk gelince size gelsin” diyenlere ne oldu? Onların da mı güveni bitti yoksa? Gözü arkada kalmadan gönül rahatlığıyla çocuklarını komşularına bırakanlar, şimdilerde çocuğun, komşunun çocuğu ile oynamasını yasak etmiş durumda.
Ne oldu bize? Görünen bir yüz ama görünmeyen binlerce yüzle karşılaşır olduk. Hele ki nankörlük, görünmeyen yüzlerce yüzden sadece birisi. Yanında olan kişi, seninle işi kalmadığında gün geliyor karşında oluyor. İnsan insana karşı bu kadar nankör iken kim bilir Rabbine karşı ne kadar nankördür. 'O kahrolası insan, ne nankör şey'(Abese/17)
Ne oldu bize? Samimiyetsiz insanlarla doldu hayat. Yüzlerdeki yalancı tebessüm, dillerdeki imalı imalı kelimeler, davranışlardaki bin bir türlü tiyatrolar...
Tükenmek üzere olan bir insanlık ve 'Biz iyi değiliz' deyip az da olsa bunun farkında olan bir topluluk var.
