24 yaşında, 6 yıldır evli, bir kız çocuğu annesi..
Kur'an Kursuna ilk geldiğinde 'Buraya gelmeye nasıl karar verdin, komşularının buraya geldiğini duyunca mı gelmek istedin, yoksa kendi kararın mıydı?” diye sordum.
Sorduğum sıradan bir soru, ama aldığım cevap Allah'a tekrar tekrar şükretmeme vesile oldu.
'Çocuğuma karşı çok sinirliydim, depresyondaydım, sürekli sıkıntılı ve dertliydim. Bir çıkmazda olduğumu düşünüyor ve düşündükçe de kalbim sıkışıyordu. Hastaneye gittim doktor, antidepresan ilaçlar verdi. Eve gelip düşündüğümde bu ilaçlara hiç başlamayıp Kur'an'ı okumaya, öğrenmeye, anlamaya ve dinimi öğrenmeye başlamam gerek diye düşündüm. Sanki Allah birden kalbime düşürdü bu düşünceyi.. İlaçlara başlamadan attım ve buraya geldim” diye tamamladı cümlesini.
Öğrencilerle hayretler içerisinde dinledik. Demek ki hayatımızın her alanında Allah, bizlere Ayetlerini gösteriyordu.
'Kuşkusuz sen istediğini hidayete erdiremezsin. Ama Allah dilediğini hidayete erdirir ve hidayete erecek olanları en iyi O bilir.' (Kasas/56)
Gün geçtikçe artan Kur'an aşkı, bir gün bile geciktirmeden yeni şeyler öğrenme sevdası, heyecanı ve tüm bunları yaşarken o mutluluğu, o Kur'an'a sıkı sıkı bağlılığı... Dedim ya gördükçe Allah'a tevekkülüm ve şükrüm arttı. Evet kalbi iyileşiyordu, maneviyatı artıyordu, çocuğuna karşı yüreğinin o kadar hafiflediği ve yumuşadığını her defasında dile getiriyordu.. Kur'an yüreğine dokunmuştu bir kere.. Elhamdülillah.
Bir taraftan bunları yaşarken, diğer taraftan Kur’an’ı okudukça öğrendikçe anladıkça giyim ve kuşamında günden güne değişme oluyordu. En çok kullandığı cümle, “Ben şimdiye kadar yaşamamışım hocam.' cümlesi oldu hep.
Bir kaç ay içinde yüreğinin bu kadar ferahladığına kendi bile şaşırıyordu. Dün telefonunun karşısındaki heyecanlı, bir o kadar da sevinçli ses ona aitti 'Hocam Kur'an mealini hatim ettim.' duygu dolu anı bize yaşatan Rabbime şükürler olsun.
'Ey insanlar! Rabbinizden size bir öğüt, kalplerdeki hastalıklara bir şifa, inananlara bir rehber ve rahmet gelmiştir.' (Yunus/57)
