Gökyüzündeki yumuşak renklerin, yavaşça dans ettiği bir gün batımından hissettiği huzur, iç dünyasında dinginlik ve kabullenmeyle şekillendirdi.
Sessizlikle dans eden bir melodi gibi içten sükunete kucak açar kolları...
Onun literatüründe huzur, sakin bir nehir gibi akıp giden anıların kıymetini bilmek ve ruhsal dengeyi bulabilmektir.
Uzun bir duygusal yolculuktan sonra huzurun dilini keşfetmiş biri olarak, huzuru bulduğu anda da kaybının önüne geçmiştir...
Bir sabah, taptaze bir çimenin üzerine otururken, doğanın uyanışını seyre dalmaktı huzur...
Her damla çiyin yapraklarda parlaması, olabilecek ihtimal bir güzelliğin tecellisiydi huzur!
Gökyüzünün pastel tonunda boyanan bulutları, günün ilk ışıklarını kucaklayışı, ruhun enerjiyle doluşunu görmektir kimi zaman huzur...
Ufuk çizgisinde beliren güneş, yavaşça yükselirken bir umut ışığını yansıtmaktadır adeta huzur denilen duygusal dinginlik...
İçimdeki yoğun duygusal dalgalanmalar, bu doğal seyrin bir parçası hâline gelmekte...
Kuşların melodik şarkıları huzurun ritmini oluşturur, içimdeki sessizliğin ortasında!
Doğanın nabzı, yaşamın devam ettiğini ve her anın bir anlam yüklü olduğunu hatırlatır..
Ben bu anlamda bununla başbaşa kaldığımda inanılmaz bir Dünya'ya şahitlik ederim.
Her nefes alışverişim,bir sonraki adımı atmaya hazırlanan huzurlu bir ritüel halini almakta!
Ve benim için huzur, doğanın zerafeti, iç dünyamda ki sakin denge arasında bir buluşma noktasıdır...
İnsanda bulamadığımız doğanın bu kucaklayıcı güzelliği ve şaheser sükuneti , yaşamın karmaşıklığının aksine içsel bir denge yeteneği kazandırmakta...
Huzurun şiiri ya da şarkısı yazılır mı derseniz;
Neden olmasın , yürekler huzuru buluyorsa ,huzurla hemhalse diyoruz bizde,ve başlarız şarkısını yazmaya huzurun!
Gökyüzünde mavi öykü yazılır. insana rağmen, insana inat,
Bulutlar dans ederken.
Rüzgârın hafif dokunuşuyla, duyguların bir serüvene çıkar.
Doğanın kucağında bir huzur var,
Yaprakların fısıltısı anlatır bana.
Ormanda yürürken adımların, bir sessizlikle yol alır, bulur dengeyi.
Günbatımında renk cümbüşü başlar,
Turuncu, Pembe, mor bir tablo çizercesine.
Gözlerim kapanır,nefes alışlarım sahnede,
Anın güzelliğini içine çekerek.
Huzur ,"Yaratanın "gizli bir armağanıdır insanlara,
Toplumu ve nesli ifsat eden bizlere rağmen.
Hayatın keşmekeşliğinin içinde bulur gerçek değerini...
Her anın kıymetini bilmektir,
İnceden inceye bir serenat yaşatmaktır.
İçinden süzülen bir Melodi misali...
Çöküşlerle dolu bir sabahın içindeyim,
Renkli çiçeklerin arasında kaybolarak.
Duygularım hafif rüzgâr gibi savrulurken,
Huzurun şarkısı kalbimde notalara dönüşür.
Gözlerimde parlar umut dolu ışıklar ,
Yağmurların ardından beliren gökkuşağı kadar zarif.
Arkadaşlık bir şarkı gibi yükselir, huzurun mısralarını birlikte söyleriz.
Her adım bir anı, her an bir efsane,
Hayatı, müziği, mutluluğun senfonisi içinde.
Gülüşlerimizle dokunduğumuz her kalp,
Bu şarkıya yeni bir notayı ekler.
Sonsuz bir melodi yaratır hayatlara...
Unutma ey insanlık;
Huzurumuz, huzurunuzdur!...