Benim bildiğim en bulaşıcı hastalık kötülüktür. Etkeni ne bir virüstür ne de bir bakteri. Bulaşın olması için ise yan yana temas da şart değildir. Arada kilometrelerce uzaklık olsa bile kişiden kişiye geçebilir. Yaşadığı yer insan beynidir. Kalp ile hiç alakası yoktur hatta bazen kalbi bile unutturur beyne ; 'kalbin yok senin, boş ver, hak etti o bunu ...' dedirtir. Şükür ki aşısı da vardır tedavisi de. İyilik ile aşılanan kalpler kolay kolay izin vermez kötülüğün vücuda girmesine. Hastalık bulaştıktan sonra ise ilacı paylaşmaktır. Aynı sofrayı, aynı ortamı paylaşmak... Sevgiyi ve saygıyı paylaşmak.
Sevginin, saygının ve paylaşımın olduğu bir ortamda asla yaşayamaz kötülük.
Başka yollar denemez mi peki?
Elbette ki dener. Kulaktan girmeye çalışır mesela ; “Duydun mu? Bak neler olmuş neler. Bir kulak ver de dinle. Onlar var ya onlar. Senin için neler demiş. Seni yok saymış, değersiz demiş senin için...' gibi şeyler fısıldar kulağa. Lakin sevgi ile dolu bir kalp bu girişi rahatlıkla engeller zira bilir bunun sadece dedikodu olduğunu.
Kötülüğün vücuda girmek için kullandığı bir başka yol ise gözlerdir. Sana bazı şeyleri olduğundan farklı gösterir. Bu da bir tür göz yanılmasıdır. Bunun için de bazı görsel materyalleri kullanır.
Mesela günümüzde bu materyal en çok sosyal medyadır. Alakasız fotoları seninle ilgili imiş gibi gösterir. Öyle bir fotomontaj yapar ki gerçeğinden ayırt etmek çok zordur. Neyse ki burada yine iyilik dolu kalp yetişir imdada..'Hayır bu böyle olamaz, hemen inanma ve araştır ' der.
Yani kısaca panzehri iyilik olan bulaşıcı bir hastalıktır kötülük ve girdiği ruhu bitirir. Yorgunluk ve bitkinlik ile baş başa bırakır sonunda ve başka bir ruh arayışına çıkar...
Yüreğinizin bir köşesinde hep bir miktar panzehir olması dileği ile...
Selam ve dua ile kalın...
