Gülbeşekeri tatlılar, şekerden tatlı çocuklar… Ruhlara şifa bir bayram… Mini mini çocuklar sokağa dökülmüş, torbaları dolmuş şekerden, harçlıkları saymaya başlamışlar bile.
Adettendir; bir hafta öncesinden başlar hazırlıklar. Temiz halılar serilir, perdeler yıkanır. Mutfak nışasta kokar. Baharatçılarda ceviz, fıstık satışı patlar. Teravih’te kaynaşan teyzeler bayramlaşmaya başlamıştır. Fakir fukaranın da bayramıdır. Kumanyalarla dolmuştur dolapları.
En çok da çocuklarındır bayram. Çilek kokulu çocukların, boyalı kunduralarını saklamasıdır yatak ucunda. Annelerin baklava tepsisi, babaların harçlık verdiği ceplerinde, yaşlıların öpülesi ellerindedir bayram. Kimi zaman hasret kokar buluşamayan ruhların kalplerinde. Sevginin, barışmaların, barıştırmaya gönüllü amcaların gönül tahtıma oturduğu gündür.
Sahi eskiden miydi bayramlar? Yok muydu küslükler? Vardı; onun bile bir adabı vardı. Güzeldi… Şimdiki bayramlar kalkık burun sendromu olmuş desek mi? Artan estetik mağdurlarından belki… Bir gün, belki bu bayram tadacağız yine güzellikleri. Umut hep vardır. En çok da bayramlarda.
En çok acı çikolata severim ben. Ya siz? İşte beklediğim soru ‘kahve içer miydiniz?’ Aşık olabilir miyim ev sahibesine? Kırk yıllık muhabbetler demlenir. Çocuklar kolonya şekerleme ikram ederken, gözleri kalır şekerleme kasesinde.
Sahi eskiden miydi bunlar? Şimdi bayram değil tatiller, ‘şeker alma yavrum dişin çürür’ denilerek mutluluğu istimlak edilmiş çocuklar var. Şu beslenme eğitimim tamamlansın bayramlık şekerleme diyeti yazacağım en sağlıklısından. Mutluluklarına kelepçe vurmaksızın. ‘Skandal diyet' diye manşet olacağız, olsun bakalım. Katili ben olurum mutsuz bayramların.
Şimdi gelsin yine bayram, gerçek bir bayram gibi. Revidor kokulu amcalarla, nışasta kokulu tabaklarla. Birliktelikli, barışlı, bolca ellerin öpüldüğü. Eş-dost, akrabaların hatırşinas muhabbetleri kazınsın kulaklarımıza. Kapılarımızın çocuk cıvıltılarıyla çalındığı bir bayram olsun herkese…
Ruhlarımıza şifa…
