Anne... Yüreğe dokunan bir eldir, herkes elini çektiği anda bir tek o vardır elini uzatan sana. Kimse yanında değilken o hep seninledir. Artın ve eksinle her daim kol kanat geren bir melektir gözünde.
Anne...Yüreğine huzur veren nefestir, bittim tükendim dediğin anda ayakta tutandır seni.. Yüreğine ağır gelen şeylerde en büyük dayanağındır.
Anne... Sabahlara kadar evladı için uykusuz kalandır.
Anne... Kelimelerin bile anlatmaya yetersiz kaldığı tek duygudur belki de.
Bir giriş yaparak başlamak istedim. Aslında bu konuda yazmamı çok isteyen ve hemen hemen her gün 'Ne zaman yazacaksınız?' diye soran Ayşe Sezgin hoca arkadaşımın duygularına tercüman olmak istedim.
Annesini kaybetmiş ve anne özlemi ile yanıp tutuşan, her defasında bu duyguyu dile getiren güzel yürekli arkadaşım. Her ne kadar onun bu duygusunu ifade etmeye çalışsam da yüreğindeki o hissi anlatmaya kelimelerim yetersiz kalır.
Rabbim mekânını cennet etsin inşallah.
