Diyarbakır'da yaşayan Remzi Filizay (74), arzuhalcilik yaparak 8 çocuğunu okutup, evlendirdi. Valilik binası önünde icra ettiği mesleğinden kazandığı poarayla okuttuğu çocuklarından ikisi öğretmen, biri mühendis, biri de doktor oldu.
ÇEYREK ASIRDIR ARZUHALCİLİK YAPIYOR
Türkiye'nin çeşitli yerlerinde infaz koruma memuru olarak görev yaptıktan sonra 1994 yılında Diyarbakır'da arzuhalciliğe başladı. Diyarbakır Valiliği'nin karşısındaki kaldırımda, bir duvar dibinde arzuhalcilik yaparak geçimini sağlayan 8 çocuk babası Remzi Filizay, çeyrek asır arzuhalcilikle geride bıraktığını aktararak, arzuhalciliğin eskiden karlı bir meslek olduğunu söyledi.
''ARZUHALCİLİK KARLI MESLEKTİ''
Eskiden günde 40 dilekçe yazabildiğini belirten Filizay, şöyle konuştu:
''8 çocuğum var, 5'i kız, 3'ü erkek. Ben zor şartlar altında onları okutuyordum. Emekli maaşımla onları okutmak beni çok zor durumda bırakacaktı, ben de bu işi yapmaya başladım. Allah'a çok şükür çocuklarımı okuttum. 3 kız ve 2 erkek çocuğumu evlendirdim. Eskiden arzuhalcilik karlı bir meslekti, iş çoktu. Bütün devlet kurumları hemen hemen bu civardaydı. Günde 20, 30, 40 dilekçe yazıyorduk ve yetişemiyorduk. Bugün artık sona gelindi işimiz. Gün oluyor siftah etmiyoruz, gün oluyor 1, gün oluyor 2, gün oluyor 3, gün oluyor 4 tane. Böyle yani sona gelindi. Bırakma niyetindeyiz artık. Teknolojinin ilerlemesiyle bizim işimiz çok etkilendi. Çünkü bilgisayar çıktı, her evde en az lise mezunu, üniversite mezunu bir kişi var. Hazır dilekçeler çıkmış, herkesin cep telefonunda dilekçe örnekleri var. Zaten çoğu vatandaş kendi dilekçesini kendisi yazabiliyor.''
TEKNOLOJİYE YENİK DÜŞTÜ
1800'lü yıllardan bu yana ayakta kalmayı başaran arzuhalcilik, günümüzde teknolojinin gelişmesiyle birlikte yok olmaya yüz tutan meslekler arasında.