Davranış Bilimci Pınar Holt'un yazısı..
Sevgili günlük, bugün ilk defa ciğerlerimden gelen bir sesle haykırarak ‘YETEEEER!’ diye bağırmak istedim. Ancak o ses, büyük bir şiddetle boğazıma kadar geldi ve orada 1 yumruk gibi tıkandı. Bağıramadım çünkü kızım yeterince bağırıyor ve tepiniyordu! Boğazımda takılı kalan o ses, dışarı çıkamadan resmen içimde kaldı ve ben kıpkırmızı, şaşkın, ne yapacağımı bilemeden kalakaldım. Bu durumun aynısının bir gün benim de başıma geleceğini asla düşünmemiştim.
Sevgili Günlük, kendime söz veriyorum, her ne olursa olsun kızıma bağırmamak için elimden geleni yapacağım.
Ama nasıl!?!? Allah’ım yardım et !!!
Gelin sizi günlüğüme yazdığım bu yazının geçtiği güne götüreyim. Kızım 3 yaş civarı, net hatırlayamıyorum. Hani Şu ‘Terrible 2’ ve ‘Horrible 3’ yani 2 ve 3 yaş sendromu dönemlerindeyiz. Kış aylarından birindeyiz. Planımız; alışveriş merkezinin oyun alanında vakit geçirip, benim birkaç alışverişimi yaptıktan sonra bir arkadaşın çocuğunun doğum gününe katılmak. Doğum gününe palyaço gelecek diye benim ki aşırı heyecanlı. Neyse kızım Su, oyun alanında oynadı, alışveriş işlerimizi hallettik tam dışarıya çıkıp taksi ile doğum gününe gideceğiz:
Sanırım bu tarz bir durumu en az 1 kere yaşamış ya da bir başkasında şahit olmuşsunuzdur. Çünkü ben kızım doğmadan önce böyle bir duruma şahit olup ‘Ben çocuğumla asla bu duruma gelmem’ dediğimi çok net hatırlıyorum