Ağrı merkeze bağlı Cumaçay köyünde görev yapan Ispartalı öğretmen Şeyma Durmuş, okuldaki eğitim öğretimi bütün köye yayarak bir yandan öğretirken, bir yandan da öğreniyor.
Köylülerle birlikte çobanlık yapan, tandırda ekmek pişirip inek sağan öğretmen Şeyma Durmuş, köylülere okuma-yazmanın yanı sıra bostan ekip, üretim yapmayı öğretiyor. Ağrı şehir merkezine 30 kilometre uzaklıktaki Cumaçay Köyü İlkokulunda ana sınıfı öğretmeni olan Durmuş, geçen yıl atandığı köyde ilk başlarda zorlansa da kısa sürede zorlukların üstesinden gelmeyi başardı. Öğretmen Şeyma Durmuş, velilerle kurduğu iletişimle okuldaki eğitim öğretimi bütün köye yayarak, yaşayan bir okul ortamı oluşturdu. Köyde öğrencileri ile birlikte derslerini çoğu zaman köy ortamında işleyen Durmuş, kendisinin de köyde doğup büyüdüğünü anlatarak, Ağrı’ya ilk geldiği zaman insanlar tarafından sıcak karşılandığını söyledi.
"Memleketin Kırıkkale’den doğusunu hiç görmemiştim"
Köyde öğrencileri ve köylülerle birlikte yaptıkları çalışmaları anlatan Durmuş, “Ağrı’da ikinci yılım. İlk geldiğim zaman bazı sıkıntılar yaşamıştım. İlk gün hiçbir velim tanışmak için okula gelmemişti. Bu beni birazda üzdü açıkçası. Ama öğrencilerimin hepsinin gelmesi beni çok mutlu etmişti. Karşılaştığım ulaşım ve bu tarz sıkıntıları çözdük kısa sürede. Öğrencilerimle başlayan pozitif duygu zamanla bütün problemlerin çözülmesi ile devam etti. Açıkçası buraya atanmadan önce memleketin Kırıkkale’den doğusunu hiç görmemiştim. Buraya biraz tereddütle gelmiş olsam da atandığım için çok mutlu olmuştum. İlk geldiğimde de insanlar çok sıcakkanlıydı. Bu da çok olumlu oldu” dedi.
"Okul hayatın içinde olsun istedim"
Köyde velilerle ilk başlarda yaşadıkları iletişim sıkıntısını yaptıkları etkinliklerle kısa sürede aştıklarını belirten Durmuş, kendisinin de köyde doğup büyüdüğünü söyledi. Durmuş, “Zamanla bütün problemler halledildi. İlk başlarda velilerle bazı etkinlikler yaptık. Tabii başlarda kadın veliler vardı. Yaptığımız bir proje ile de babalar gelmeye başladı. Şu an hepsi ile çok iyi diyaloğumuz oluştu. Ben istedim ki okul hayatın içinde olsun. Hayatın dışında olmasın. Sınıfımız ve okulumuz yaşayan bir sınıf olsun. Bende köyde yaşamış bir insanım. Ama çok fazla köy hayatına dâhil olamadım. Aynı zamanda buradaki insanlardan da uzak durmak istemedim. Onların arasına karışıp, onları anlayıp tanımak istedim. Onları önce gözlemledim, sonra da aralarına karıştım. Şu an yaşayan bir sınıf, yaşayan bir okul kurduk. Hayatın içinde günlük hayatımızdaki bilgilerden çok da uzak olmayan şeyler yapıyoruz” şeklinde konuştu.
"Üreten bir köy olduk"
Köylülerle aralarında oluşan bağla birlikte aynı zamanda onlardan da çok şey öğrendiğini dile getiren Durmuş, “Köyde üretim fazla yapılmıyordu. Genelde hayvansal ürünler tüketiliyordu ve geri kalan ihtiyaçlar da hazır alınıyordu. Bu konuda köylülerimizle birlikte üreten bir köy, bir okul olalım istiyordum. Böyle de olmaya başladık. Artık köyde önceki ürünlerin yanına kendi sebzelerimizi ekiyoruz, kurutuyoruz. Konserve ve turşu kuruyoruz” diye konuştu.
"Öğretmenlik topluma ulaşmaktır"
Öğretmenliğin değerli ve kutsal bir meslek olduğunu ve bunun bilinci ile hareket etmeye çalıştığını kaydeden Durmuş, şu ifadeleri kullandı:
“Şunu ifade etmek istiyorum. Ben Isparta’dan Ağrı’ya geldim. Çok uzak bir mesafe. İşte bu mesafenin bir şey ifade etmesi lazım. Öğretmenlik değerli bir meslek. Ben çocukları çok seviyorum. Çocukları sevmekle başladı her şey. Onlarla birlikte köyü ve velilerimi de sevmeye başladım. Bence öğretmenlik sadece sınıfta çocuklara ders anlatmak değildir. Öğretmenlik bence bir dalgadır. Önce sınıftaki öğrencilerle başlar. Onlarla birlikte aileye ulaşmaktır. Aile ile de topluma ulaşmaktır. Öğretmenlik bence sadece bir kişiyi değil, bütün toplumu değiştirmek ve geliştirmektir.”
Veliler ise Şeyma öğretmenin köyde iki yıl içerisinde çok şey değiştirdiğini dile getirdiler. Velilerden Nebile Yaşar, “Şeyma öğretmen bize öğretiyor, biz de ona öğretiyoruz. Kendisini daima destekliyoruz. Biz onunla çok mutluyuz” şeklinde konuştu.